Sultan Çelebi Mehmet, biraderi Musa Çelebi'yi bertaraf ederek hükümdar olunca Şeyh Bedreddin'i kazaskerlikten azletti. İlim ve faziletine hürmet göstererek iki oğlu ve kızıyla birlikte İznik'te ikamete mecbur etti ve kendisine bin akçe maaş bağlattı.

    Şeyh Bedreddin ise siyasi ihtirasları sebebiyle bir türlü bu durumu kabullenemedi.  İznik'te bir taraftan eser telif ederken diğer taraftan kendisini ziyarete gelenlerle görüşüyor ve onları tam bir propagandist olarak memleketlerine yolluyordu. Kısa zamanda çevresinde geniş bir mürit ve sempatizan çevresi oluşturmayı başarmıştı.

    Vaziyetin istediği kıvama geldiğini gören Şeyh Bedreddin çocuklarını İznik'te bırakarak hacca gitmek bahanesiyle Kastamonu'ya geldi. Ancak İsfendiyar Bey'den gerekli desteği bulamadı. Bu durumda Sinop'tan bir gemi ile Rumeli'ye geçti. Sırasıyla Kefe, Zağra, Silistre ve Dobruca'yı geçip şii-batıni kimselerle meskun olan Deliorman'a yerleşti. Süratle her tarafa adamlar göndererek propoganda alanını genişletti. Tarafları süratle artıyordu.

    Bedreddin, Anadolu ve Rumeli'de yıllarca süren iç mücadelelerden yeni kurtulmuş olan Osmanlı Devleti'ni gafil avlayarak, şeyhlikten şahlığa geçmek istiyordu. Hangi din ve mezhepten olursa olsun herkesi cemiyetine davet ediyordu. İzmir körfezinin güney ucunda ve Sakız adası karşısındaki Karaburun'da mevzilenen Börklüce Mustafa çevresine on bine yakın müridi toplayınca, ilk isyan hareketini başlattı.

    Sultan Çelebi Mehmed, Börklüce Mustafa'nın üzerine Bulgar kralı Şişman'ın Müslüman olan oğlu ve İzmir sancakbeyisi Aleksandır'ı gönderdi. Ancak Börklüce Mustafa, Karaburun geçitlerinde verdiği baskınlarla Aleksandır ile adamlarının büyük bölümünü katletti İş tehlikeli ve ciddi bir maceraya doğru sürükleniyordu. 

    Bu defa Saruhan sancakbeyisi Timurtaş zâde Ali bey, kuvvetleriyle harekete geçti. Ancak Börklüce Mustafa'nın yanındakiler kendisine ölümüne bağlı ve sadıktılar. Ali bey yapılan saldırılardan bir kaç adamı ile zor kurtuldu. Börklüce'nin başarıları Torlak Kemal ve Şeyh Bedreddin'in de faaliyetlerini artırmaları Çelebi

Mehmet'i büyük bir sıkıntıya soktu. 

    Diğer taraftan kardeşi Mustafa Çelebi (Düzmece Mustafa) de hükümdarlık iddiasıyla ortaya çıkarak Teselya ve Selanik taraflarında harekete geçti. Bu itibarla padişah, vezir-i azam Bayezid Paşa ile henüz on iki yaşındaki oğlu Murad'ı Börklüce isyanını bastırmağa memur etti.

    Osmanlı kuvvetleri evvela yollardaki büyük küçük asi gurupları temizlediler. Böylece evvelkiler gibi iki ateş arasında kalmamış oluyorlardı. Nihayet Börklüce kuvvetlerini Karaburun eteğindeki dağda büyük bir bozguna uğrattılar. Ancak Osmanlılar da epeyce kuvvet kaybetmişlerdi. Bayezid Paşa, Börklüce ile birlikte yakalananları Ayasluğ'a getirdi. Sorgulama sonunda isyanın başının Şeyh Bedreddin olduğu ortaya çıktı. 

    Asiler idam edilirken Yetiş Dede Sultan diye bağırıyorlardı. Börklüce de elleri bir tahtaya çivilenmiş olduğu halde şehirde gezdirildikten idam edildi. Nitekim taraftarları onun ölümsüzlüğüne inanıyorlardı. Şehzâde Murad ile Beyazıt Paşa, Börklüce de isyanını etkisiz hale getirdikten sonra Torlak Kemal'in üzerine gittiler. 

    Etrafına üç bin kadar isyancı toplanmış olan Torlak Kemal kısa sürede bozguna uğratıldı. Asiler yakalanarak öldürüldü. Böylece Anadolu'da başlamış olan ilk şii-batıni isyanları bastırılmış oldu. Bu isyanların asıl mümessili Şeyh Bedreddin ise Rumeli'de ki işlerine devam etmekteydi. Ancak Anadolu'da isyanların bastırılması taraftarlarının moralini iyice bozmuş bulunuyordu.

    Çelebi Mehmed Selanik ve Teselya civarında yeni bir isyan hareketi başlatan biraderi Mustafa (Düzmece) üzerine giderken Bayezid Paşa'yı bu kez Bedreddin'in üzerine sevketti. Osmanlı kuvvetlerinin gelişi üzerine Şeyhin yanındakilerin büyük kısmı kaçtılar. Dolayısıyla Bayezid Paşa küçük bir çarpışmadan sonra Bedreddin'i yakaladı ve padişah'ın bulunduğu Serez'e gönderdi.

    Çelebi Mehmed Han Şeyh Bedreddin meselesinde Osmanlı adaletini ve hukuk yapısını gösteren örnek bir davranış daha sergiledi. Devletin sosyal yapısını bozacak fikirler ortaya atan tahrik ve teşvikleriyle büyük bir isyana sebebiyet veren binlerce insanın ölümüne yolaçan Şeyh Bedreddin'i alimlere havale etti.

    Bir rivayete göre Şeyh Bedreddin böyle bir suçu işleyenin cezasının idam olacağını bizzat kendisi de ifade etmiştir. Karar üzerine Serez pazarında idam olunan Bedreddin'in malları varislerine dağıtıldı (1420).

Böylece Şeyh Bedreddin gailesi tümüyle ortadan kalkmış oluyordu.

    Şeyh Bedreddin Mahmud, din ve fen ilimlerine vukufiyeti, Camiü'l - Fusuleyn ve letaifü'l -İşarat gibi fevkalede muteber tutulan eserleri dolayısıyla alimler arasında müstesna bir mevkii işgal etmiştir. Ancak o batıni fikirlere yer verdiği tasavvuf sahasındaki Varidat isimli eseri dolayısıyla büyük mutasavvıfların tepkisini çekmiş ve tenkitlere hedef olmuştur. Onun bu nevi görüşleri arasında:

    Cennet ve cehennem umumun zannettiği gibi olmayıp dünyadaki iyilik ve kötülüklerin ruhlardaki acı ve tatlı tezahürleridir. Bu alem sonradan yaratılmış olmayıp kadimdir. Öldükten sonra yeniden dirilme vaki olmayacaktır. Dolayısıyla bedenlerin haşri mümkün değildir. Melek ve şeytan birer varlık olmayıp iyilik ve fenalık kuvvetleridir. İşte Ehli sünnet akîdesine uygun olmayan bu şekildeki tevil ve yorumları Bedreddin'in tenkit edilmesine yolaçmıştır.

    Büyük mutasavvıf Aziz Mahmud Hüdayi Sultan I. Ahmed Han'a yazdığı tezkiresinde ondan, asılmış ve Allah'ın gazabına uğramış bulunan Şeyh Bedreddin, diye söz ederken; Alim ve tarihçi İdris-i Bitlisi ise Heşt Behişt adlı eserinde; Şeyh Bedreddin, dünya zevklerinden kaçan ve mücahede ile günlerini geçiren muhterem bir kimse iken ilim ve ibadeti iblisin taati gibi bencillik ve böbürlenmesine sebep olmuştur. 

    Bu ise onun kamil bir mürşidden feyiz almamış olmasından kaynaklanmıştır, demektedir. Öte yandan Şeyh Bedreddin'in eserlerinde bir fikir olarak rastlanmadığı halde müridlerinden Börklüce Mustafa ile Torlak Kemal'in bazı uygulamaları da şeyhin eleştirilmesine yolaçmıştır.

Zira saltanat kurmak için meydana çıkanlar veya muvaffak olanlar devrin şartlarına uygun olarak, bu hareketlerini meşru göstermek için kendilerini eski hükümdar sülalelerinden birine mensup gösterirlerdi. Hatta bunu ispat için uydurma silsilenâmeler tertip ettirenler de pek çoktur.

    İstanbul'un tarih boyunca geçirdiği bazı şiddetli depremler hakkında bilgilerimizi tazeleyelim. İstanbul tarih boyunca çok sayıda şiddetli depremler geçirmiştir. Bunların en etkili olanları göz önüne aldığımızda 1509, 1690 ve 1894 yıllarında meydana depremler olduğunu görürüz. Ve bu depremlerde İstanbul'da bir çok bina paramparça olmuştur ve bir çok insan hayatını kaybetmiştir. 

    Eskiden yapıların İstanbul'da ahşap kullanılarak yapılması, umuyoruz ki bu kayıpları biraz azaltmıştır. Elimizdeki kaynakları göz önünde bulundurduğumuzda bu şiddetli depremlerden sonra günümüze ulaşan bir çok ahşap bina vardır. İstanbul ikinci derece deprem bölgesinde yer almaktadır. İzmit Körfezi'nden Marmara Denizi'ne bağlanan Kuzey Anadolu fay hattının çok yakınındadır. Bizans döneminde İstanbul'da yaşanan depremlerin büyük bir kısmı kayıt edilmiştir. 

    Bunlardan uzun süreli ve şiddetli olanları vardır. Örnek vermek gerekirse 554,869 yıllarında yaşanan İstanbul depremlerin 40 gün sürdüğüne dair belgeler mevcuttur. 1346 yılında yaşanan depremde ise belli - belirsiz aralıklarla tam 1 yıl boyunca devam etmiştir. 

    Osmanlı dönemindeki İstanbul'a baktığımızda büyük hasara neden olan deprem 1489 yılında 16 Ocak'ta olmuştur. İstanbul'daki bir diğer büyük deprem ise 22 Ağustos 1509'da yaşanmıştır ve sarsıntıların 45 gün sürdüğü bilinmektedir. Sizde takdir edersiniz ki böyle uzun süren bir deprem bir çok can ve mal kaybına neden olmuştur İstanbul'da. 

    Rakamlara göz attığımızda 1000'in üzerinde ev yıkılmış ve 4000 - 5000 civarında insanda yaşamını kaybetmiştir. Yaralananların tahmini sayısı ise 10.000 civarındadır. Ayasofya, Topkapı Sarayı, Fatih ve Beyazıt Camileri de bu depremlerde hasara uğramıştır. Elimizdeki kayaklara göre denizde büyük dalgalar oluşmuş, Galata Köprüsü ve surları aşmıştır. 

    İstanbul'da yaşanan bu depremler yüzünden halkın bir süre bahçelerde kurulan barakalarda yaşadıkları da elimizdeki kaynaklar arasındadır. Dönemin Padişahı da sarayın bahçesinde kurulan geçici odalarda kalmıştır ve 10 gün sonra Edirne'ye gitmiştir. 

     İstanbul'un uğradığı bu felaketten sonra 2'nci Beyazıt hemen onarım faaliyetlerini başlatmış, Anadolu ve Rumeli'den ameleler getirtmiştir. Para sıkıntısı yaşanmaması için her evden vergi alındı ve iki aylık bir zaman içerisinde büyük onarımlar yapıldı. Ve tarihe Küçük Kıyamet olarak geçti.

    İstanbul'un yaşadığı bir diğer önemli depremden bahsetmek gerekirse 1557 Nisan, 1690 Temmuz ve 1766 Mayıs tarihindekileri sayabiliriz. 1690 yılının Temmuz ayında yaşanan deprem salı akşamı güneşin batışından sonra meydana gelmiştir. Topkapı çevresindeki surların bir bölümünün yıkılmasına, Fatih Camiinin kubbesinin çatlamasına ve minaresinin yıkılmasına neden olmuştur.  Edinilen bilgiye göre deprem bir kaç gün sürmüş, çok sayıda ev yıkılmış ve 20 civarında kişi ölmüştür. 

    İstanbul'da yaşanan bir diğer depreme baktığımızda 1719 yılının Mayıs ayında yaşanmış olduğunu görürüz. Bu depremle birlikte İstanbul'da pek çok binanın bacaları, Yalıköşkü civarında kayıkhanelerin bazıları yıkılmıştır. Surların bir kısmının tahrip olmasına sebep olan bu deprem İzmit Körfezi civarında da etkili olmuştur. Ve üç gün boyunca artçı sarsıntılar hafif şekilde devam etmiştir.

    Elimizdeki kaynaklara göre 1509'daki İstanbul depreminden sonraki en şiddetli deprem 22 Mayıs 1766'da yaşanmıştır. Depremin süre bakımından  uzunluğu hakkında çeşitli bilgiler mevcuttur. Depremin yaşandığı sırada korkunç şekilde gürültüler duyulmuştur. Artçı sarsıntılar 8 ay ile bir yıl arasında sürmüştür. 25 Temmuz tarihinde birincisi kadar şiddetli ve yıkıcı bir deprem yaşanmıştır.

    Padişahın sarayı da zarar görmüş ve padişah şehri terk etmek zorunda kalmıştır. Çok sayıda han, cami, saray hasar görmüş veya yıkılmıştır. Ali Paşa, Kariye, Eyüp Sultan ve Fatih Camilerini hasar görmüş camiler arasında saymamız yanlış olmaz. Şehrin su şebekesinin zarara uğradığı da elimizdeki kaynaklar arasındadır.

    1970 yılının Temmuz ayındaki depreme gelince; o gece sabaha kadar yarımşar saat arayla 5 defa artçı sarsıntı meydana gelmiştir. Ve akşama kadar 4 defa aralıklarla depremler olmuştur.

    İstanbul'da 28 Ekim 1802'de yaşanan depremde bazı haneler ve su kemerleri hasara uğrayıp yıkılmıştır. 10 Temmuz 1894 yılında güneyden kuzeye doğru üç şiddetli sarsıntı kaydedilmiştir. Çok sayıda bina hasar görmüştür. Çadırlar, Mercan, Yağlıkçılar, Bitpazarı tamamen yıkılmıştır. Aksaray, Sultan Ahmet, Ortaköy, Beşiktaş, Fatih uğrayan bölgeler arasındadır.

    Sarsıntılar İstanbul dışında da hissedilmiştir. İstanbul'da 474 kişinin ölmüş, 482 kişi yaralanmış, 387 yapı, 1087 ev, 299 dükkan zarar görmüştür. Sultan 2'nci Abdülhamit depremde çok sayıda can kaybı ve hasar olduğunu öğrendiğinde, yaralı olanların hemen tedavi edilmesinin sağlanmasını, ihtiyacı olanlar için yardım çadırı kurulmasını ve fırınların bol bol ekmek çıkarmasını emretmiştir. Açıkta kalanlara çadır, yiyecek ve para yardımı yapılmıştır.

    İstanbul'da yaşanan bu deprem çok büyük hasara sebep olmuş, neredeyse zarar görmeyen bina kalmamıştır. İstanbul'da Kınalı ve Heybeli Ada'da depremin şiddeti daha fazla hissedilmiştir. İnsanlar çadırlarda ve barakalarda yaşamak zorunda kalmışlardır.

    İstanbul'da yapılan araştırmalar da bilim adamları deprem olmadan önce deniz sularının ısındığını tespit etmişlerdir. 1970 yılındaki İstanbul depreminde hız saniyede 3 kilometre olarak ölçülmüştür. İstanbul'da bilim adamlarının dikkatini çeken bir konu var; yapılan gözlemlerde deprem merkezlerinin bir çok bölgelerinde deprem yaşanmadan önce kırlangıçların korkup yuvaların terk etmeleri.